Σ’ αυτή τη διαδικασία, λαμβάνεται ένα πολύ μικρό τμήμα ιστού των όρχεων με βιοψία χρησιμοποιώντας τοπική αναισθησία. Είναι μια επαναστατική διαδικασία, με την έννοια ότι αποδεικνύει πως το σπέρμα δεν είναι υποχρεωμένο να “ωριμάσει” και να περάσει μέσα από την επιδιδυμίδα προκειμένου να γονιμοποιήσει ένα ωάριο. Λόγω αυτής της ανωριμότητας, όμως και προκειμένου να γονιμοποιήσει το ωάριο, το σπέρμα από τους όρχεις χρειάζεται τη διαδικασία ICSI (Ενδοκυτταροπλασματική έγχυση σπέρματος).

Η ορχική σπερμοληψία ενδείκνυται για ασθενείς στους οποίους υπάρχει απόφραξη στην επιδιδυμίδα πολύ κοντά στους όρχεις (είτε από προηγούμενη χειρουργική επέμβαση, λοίμωξη ή από την γέννηση), ή απόφραξη στους αγωγούς των όρχεων.

Χρησιμοποιείται επίσης για τους άνδρες με εξαιρετικά φτωχή παραγωγή σπέρματος, στην οποία παράγονται τόσο λίγα σπερματοζωάρια που δεν μπορούν να φθάσουν στο εκσπερμάτισμα. Οι εγκυμοσύνες σε περιπτώσεις κακής παραγωγή σπέρματος, είναι πλέον ρουτίνα, αλλά υπάρχει κάποια ανησυχία, στη χρήση αυτού του σπέρματος, επειδή στις περισσότερες περιπτώσεις, η κατάσταση που προκαλεί την κακή παραγωγή του σπέρματος είναι ακόμη άγνωστη.

Επομένως, σε αυτές τις περιπτώσεις, το ζευγάρι θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η κατάσταση που μπορεί να έχει προκαλέσει την υπογονιμότητα, είναι δυνατόν να διαβιβαστεί και στους απογόνους.

Ωστόσο, αυτό έχει εγείρει πολλές εικασίες και την ανησυχία για τη χρήση του γενετικού υλικού από ένα ακόμη υπό εξέλιξη γεννητικό κύτταρο για κλινικούς σκοπούς, πριν το σύστημα να έχει δεόντως διερευνηθεί και η γενετική σταθερότητα να έχει εξεταστεί σε ζωικά μοντέλα.

Οι ενέσεις με σπερματίδες θεωρούνται σήμερα πειραματικές διαδικασίες. Ένα μειονέκτημα του σπέρματος των όρχεων, είναι ότι δεν καταψύχεται τόσο εύκολα, όπως εύκολα συμβαίνει με αυτό της επιδιδυμίδας και έτσι είναι πιο πιθανό ότι ο άνδρας θα πρέπει να υποβληθεί σε επανειλημμένες διαδικασίες για κάθε προσπάθεια εξωσωματικής γονιμοποίησης.

Διαδικασίες Λήψης Σπέρματος

Η μέθοδος ICSI έφερε επανάσταση στην θεραπεία της ανδρικής υπογονιμότητας. Η ανάγκη για εκατοντάδες χιλιάδες σπερματοζωάρια, προϋπόθεση για τη γονιμοποίηση των ωαρίων στην εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF), περιορίσθηκε σε ένα βιώσιμο σπερματοζωάριο που απαιτείται για ICSI. Αυτό οδήγησε στην πρόσφατη «επιθετική» ανάπτυξη νέων χειρουργικών τεχνικών για την παροχή βιώσιμων σπερματοζωαρίων από άνδρες με χαμηλό αριθμό ή και καθόλου.

Αυτό έχει επίσης ωθήσει τους ουρολόγους, εκτός από την εκσπερμάτιση στο ανδρικό αναπαραγωγικό σύστημα, να ερευνήσουν άλλες πηγές, προκειμένου να βρουν σπέρμα για μια βιολογική εγκυμοσύνη. Σήμερα, οι πηγές του σπέρματος σε ασθενείς με αζωοσπερμία (ανυπαρξία σπερματοζωαρίων κατά την εκσπερμάτιση) περιλαμβάνουν την vas deferens (ορχικός πόρος – αγωγός), την επιδιδυμίδα και τους όρχεις, με τη χρήση τεχνικών λήψης σπέρματος.

Οι τεχνικές λήψης σπέρματος περιλαμβάνουν τη χρήση ελάσσονος χειρουργικής επέμβασης για τη συλλογή σπέρματος από τα όργανα εντός του γεννητικού συστήματος. Οι τεχνικές αυτές προσφέρονται για άνδρες στους οποίους η μεταφορά του σπέρματος δεν είναι δυνατή λόγω της απουσίας του συστήματος αγωγών που μεταφέρουν το σπέρμα στην εκσπερμάτιση, (δηλαδή εκ γενετής έλλειψη του ορχικού αγωγού) ή δεν είναι σε θέση να ανασυγκροτηθεί.

Σήμερα, το σπέρμα εξάγεται αρκετά αξιόπιστα (60-70% επιτυχία) από τους όρχεις ανδρών με προβλήματα παραγωγής σπέρματος.

Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε, ωστόσο, ότι η in vitro γονιμοποίηση (εξωσωματική γονιμοποίηση IVF) είναι η τεχνολογία που απαιτείται για την επίτευξη εγκυμοσύνης στη μεγάλη πλειοψηφία αυτών των διαδικασιών και κατά συνέπεια, τα ποσοστά επιτυχίας είναι στενά συνδεδεμένη με ένα σύνθετο και συμπληρωματικό πρόγραμμα υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και για τα δύο μέλη του ζευγαριού.